Departement du Gard'da - evet bildiniz, Nimes'in ve Pont du Gard'ın olduğu yerde: Güney Fransa'da - , orada, postanede yaşlı bekar bir kadın çalışıyordu. Kadının kötü bir alışkanlığı vardı: Azıcık mektupları açıp okurdu. Bütün dünyanın bildiği bir şeydi. Ama işte Fransa'da hep olageldiği üzere: Concierge, Telefon ve Postane, bunlar kutsal kurumlardır ve bunlar karıştırılabilir ama karıştırılmamalıdır ve sanki böyle birşey olmuyormuş gibi davranılır.
Yani bu hanım, mektupları okurdu ve hatta bazı kişilerin özel durumlarına, sırlarına üzüldüğü bile olurdu.
Departement'de güzel bir şatoda akıllı bir kont oturmaktaydı. Kontlar bazen akıllıdır Fransa'da. Ve bu kont günün birinde şöyle bir şey yaptı: Şatosuna bir noter çağırdı ve onun huzurunda bir arkadaşına şöyle bir mektup yazdı:
Sevgili Dostum,
Postanede çalışan Bayan Emilie Dupond'un, meraktan çatladığı için sürekli mektuplarımızı açıp okuduğunu bildiğimden ve onu bu iş üzerinde yakalamak istediğimden, sana ilişikte acilen canlı bir pire gönderiyorum.
Çok Selamlar.
Kont Koks
Ve bu mektubu noter huzurunda kapattı. Tabii, zarfın içine pire koymadı.
Ama mektup gönderildiği adrese vardığında içinde bir pire vardı.
