Kış soğuğu, oklu kirpi topluluğunu, donmaktan korunmak için iyice birbirine yanaşmaya zorladı. Fakat hemen, onları birbirlerinden uzaklaştıran, birbirine batan oklarının farkına vardılar. Ne zaman ısınma ihtiyacı onları birbirine yaklaştırsa hep bu ikici sıkıntı tekrarlandı; bu iki dert arasında gidip geldiler, ta ki birbirlerine uygun, birbirlerine dayanabildikleri bir mesafe buluncaya kadar.
O mesafeye 'Nezaket ve güzel ahlak' dediler.
