F.K. Waechter / SOLO NUMARAM

Perde açılıyor.
Sahneye çıkıyorum.
Seyircilerimin hepsini vuruyorum.
Eğilip selam veriyorum.
Alkış, bandtan veriliyor.

Su sesi

Adam hapisteki hücresinde, sürekli su sızdıran tuvalet sifonunun sesini dinliyordu. Başta çok rahatsız oldu. Ama o denizi, dalga seslerini çok severdi. Sesin onu rahatsız etmesine izin vermedi. Su sesini, denizin sesiymiş gibi dinleyerek mutlu yıllar geçirdi.

Hapisten çıkar çıkmaz ilk işi deniz kıyısında, dalgaların sesini duyabileceği bir daire kiralamak oldu. Ama dalgaların sesi ona hücresindeki bozuk sifonu hatırlatmaya başladı. Sonunda denizin sesi öyle bir hal aldı ki, adam kendisini hücresinde sanmaya başladı. Adam kaçmaya karar verdi. Bir kaçış planı yaptı ve bir gün yeni hayatından kaçtı. Yanına hiçbir şey almadan dağların yolunu tuttu. Bir dağ köyüne yerleşti. Sessizliğin ve bahçede çalışmanın tadını çıkarmayı öğrendi. Çok mutluydu.

Yıllar sonra bir arkadaşı ona kocaman bir tablo hediye etti: Bir deniz manzarası. Adam tabloyu evinin baş köşesine astı.

Bir ay sonra suyla dolu küvetinde ölü bulundu.
Küvetteki su tuzluydu.
Ama kimse bunun farkına varmadı.